Nieuwjaar - Aanmelden nieuwe gespreksgroep - Onderzoek - Balans/weegschaal - Kind in eenoudergezin -

‘De sport van en ladder is nooit bedoeld om er op uit te rusten maar slechts als hulpmiddel om de volgende stap naar het doel te bereiken’

Ik wens eenieder een succesvolle klim naar een gelukkig 2011

Nieuwe gespreksgroep

Op woensdag 9 februari start er weer een nieuwe gespreksgroep, vijf bijeenkomsten om de veertien dagen

Nu aanmelden en voor meer informatie naar http://dvangilsblogspot.com link gespreksgroep

Onderzoek

In Belgie is het eerste grote echtscheidingsonderzoek gehouden. Al eerder vermeldde ik dat kinderen, die na de echtscheiding met beide ouders een goede relatie onderhouden minder beschadigingen oplopen dan kinderen bij wie dit niet het geval is. Het onderzoek in Belgie lijkt dat te bevestigen. Voor meer informatie ga naar www.scheidingsonderzoek.be

Balans/weegschaal

We horen dit woord wel vaker in januari en in verschillende betekenissen. Wat is en kan de betekenis zijn van balans in de relatie met stiefkinderen? De twee schalen van de weegschaal staan in dit geval voor de relatie. Een relatie heeft voor mij bestaansrecht als aan drie voorwaarden wordt voldaan nl; respect balans en wederkerigheid, zonder wederkerigheid geen balans, zonder balans geen wederkerigheid. Zonder respect kun je nauwelijks van een relatie spreken. Niet biologische ouders komen te vaak tegemoet aan de wensen van de kinderen om de relatie met hun stiefkinderen en niet te vergeten hun partner, in stand te houden. In plaats van dicht bij het eigen gevoel, normen en waarden te blijven en in verbinding met zichzelf te blijven, doen ze dingen die ze eigenlijk niet willen In de valse hoop het kind toch tevreden te kunnen stellen en onder emotionele druk, blijven ze steeds een schaaltje van de weegschaal belasten door steeds meer te ‘geven’. En dat schaaltje zakt zover door dat de weegschaal volkomen uit balans raakt.

Ze zijn zichzelf kwijtgeraakt en weten dan ook niet meer wat ze moeten doen om het evenwicht weer te herstellen. En dat is dan ook niet gemakkelijk. Toch is er een hele simpele manier (die heel veel moeite kost) om dat voor elkaar te krijgen; neem gewoon weer wat van het doorgezakte schaaltje af , of leg er voortaan wat minder op en de balans komt weer op orde. En met die balans komt ook de wederkerigheid en het respect weer terug.

Kind in eenoudergezin

Met name enige kinderen in eenoudergezinnen vergroten vaak hun domein en dat wordt door de alleenstaande ouder nauwelijks opgemerkt. Een van de methoden om hun domein te vergroten is om met grote regelmaat, zo niet elke nacht bij de alleenstaande ouder in hetzelfde bed te slapen. Zij hebben allerlei smoesjes bedacht; kunnen niet slapen, hebben naar gedroomd etc. en manipuleren daarbij de ouder. Het is prima dat een kind de grenzen opzoekt en deze probeert te overschrijden, het is niet goed als de ouder dit toestaat. Dit soort zaken sluipen erin en zijn na verloop van tijd nog nauwelijks terug te draaien. Vaak vind de alleenstaande ouder dit ook geen probleem tot het moment dat zich een nieuwe partner aandient. Het kind staat zijn verworven (slaap)plaats niet meer af en onnodig te vermelden dat dit de relatie beperkt zo niet onmogelijk maakt. Samen het bed delen is iets wat voorbehouden is aan partners, misschien ook incidenteel aan zussen en broers, vrienden en vriendinnen. Natuurlijk is het niet zo dat kinderen nooit bij hun ouder(s) mogen slapen. Als ze ziek zijn, in de ochtenduren, op bijzondere dagen samen een filmpje kijken maar daarna gewoon weer in het eigen (kinder)bed. Maar een kind mag nooit de plaats van een partner innemen. Dit zie je vooral , maar niet exclusief, bij de alleenstaande ouder. Ook partners met een uitdovende huwelijksrelatie maken hiervan soms dankbaar gebruik. In onze huidige tijd is er ook een nieuw ritueel opgetreden. De ouder kust het kind ook vaak op de mond in plaats van op de wangen en het kind neemt dit over en doet hetzelfde. Ook deze plaats is m.i. voorbehouden aan de partner en past niet in een ouder/kind relatie. (Op welke leeftijd stopt vader of moeder met het kind op de mond te kussen? ) Een kind mag nimmer nooit een substituut zijn om de behoeften van de alleenstaande ouder te vervullen, dus ook niet de emotionele behoeften.

- De pijn van de vertekende werkelijkheid maakt dat je toch vaak kreupel loopt in je geluk -

Stuur deze brief aan eenieder die is betrokken bij een samengesteld of eenoudergezin en wil je deze nieuwsbrief niet meer ontvangen meldt je dan af via dvangils@casema.nl